à propos piątku: sprzęt komputerowy

à propos piątku #146
W ubiegłym tygodniu obiecałem, że „à propos piątku” się pojawi i obietnicy dotrzymuję. Mam nadzieję, że choć jednej osobie poprawi to dzień choćby w najmniejszym stopniu, a podejrzewam, że część z Was może sobie też zaplanować ciekawy seans w któryś z nadchodzących wieczorów. I będzie to dobry czas. Ale nie

à propos piątku #145
Gdy ostatnim razem usiadłem do pisania „à propos piątku” dla Was, na zewnątrz panował jeszcze mróz. Dziś siedzę na tarasie, mam na sobie koszulkę z krótkim rękawem i zastanawiam się, dlaczego spodenki też nie są krótkie. To wyraźnie podsumowuje ostatnią częstotliwość tego cyklu, ale tym razem naprawdę nie czuję się

à propos piątku #141
Dziś zapraszam na — obiecaną w ubiegłym tygodniu — drugą część.

à propos piątku #140
Rozmawiałem ostatnio z dwoma czytelnikami tej strony i w obu rozmowach pojawił się wątek …za długich „à propos piątku”. Obaj wspomnieli, że nie dają rady przeczytać ostatnich wydań „na raz” i dyplomatycznie dali mi znać, że częstsze, ale mniej obszerne publikacje witaliby z większą radością. Już wtedy miałem przygotowaną całkiem

à propos piątku #139
Z jednej strony czuję, że powinienem poczekać z publikacją tego wydania „à propos piątku”, bo przecież pierwszym tekstem w roku powinno być coroczne już podsumowanie poprzedniego. Ale z drugiej; tamto jeszcze nie jest w pełni gotowe, a to już tak, więc chyba nie ma o czym mówić. Niech więc 139.

à propos piątku #134
Dziś bez słowa o muzyce, kawie, filmach ani żadnych znaleziskach z sieci, bo przecież w ubiegłym tygodniu odbyła się kolejna konferencja Apple. Nie miałem wobec niej dużych oczekiwań. Ba, ze wszystkiego, co mieli pokazać, liczyłem tylko na jeden produkt — Mac mini z M1 Max, na którego (według własnych szacunków) miałem

à propos piątku #132
Przesłuchałem i polecam Tak sobie myślę, że z tymi opublikowanymi tu ostatnio playlistami sporo było tu muzyki, ale przecież „à propos piątku” nie wypada zacząć inaczej, prawda?

à propos piątku #131
Przesłuchałem i polecam Jamesa Blake’a lubię od jego debiutu w 2011 roku — mam wrażenie, że znam każdy dźwięk z płyt „James Blake” i wydanej dwa lata później „Overgrown”.